Dzieci segregują od maluszka, a segregowanie jest ważne z prostego powodu – bo porządkuje nasze otoczenie. Już małe dziecko wybiera z danych mu zabawek te, które są dla niego ładne, a te w jego odczuciu brzydkie zostawia. Kiedy mama wiesza pranie, dzieciaki wołają podając – mama, to moje! to taty! … i tak coraz odważniej – czapka pasuje z szalikiem, a bałwan ze śniegiem 😉 Później dzieci odkodowują już szyfry złożone z wielu cech. Jakie one mogą być? – wielkość, kolor, kształt, faktura, ciężar, przeznaczenie – jest ich wiele, a trudność zadania rośnie, współmiernie do liczby cech, które dziecko musi uwzględnić. Łatwiej wybrać same czerwone bombki, niż wybrać tylko czerwone małe, z kolorowych małych i dużych. Każda kolejna, dodana cecha utrudnia zadanie. Musimy pamiętać o zasadzie, że dzieci klasyfikują tylko obiekty, które znają, nazywają i wiedzą jakie jest ich przeznaczenie. Zadania dotyczące klasyfikowania skupiają dziecięcą uwagę na cechach obiektów, dlatego dziecko musi umieć nazwać te cechy. Kiedy już sobie radzi, pozwalamy mu decydować, według jakich cech segreguje, a ta decyzja jest bardzo ważna. Kuba radzi sobie pięknie! Przed nim klasyfikowanie na poziomie operacji konkretnych, ale o tym w innym wpisie 🙂